Υφιστάμενο, διατηρητέο κτίριο υδροθεραπευτηρίου, κτισμένο το 1930, στη λίμνη της Βουλιαγμένης, στην Αττική. Η λίμνη αποτελεί ένα φυσικό φαινόμενο μεγάλου κάλλους, δίπλα στη θάλασσα, με γλυκό, ζεστό, ιαματικό νερό που τροφοδοτείται από τα έγκατα της γης.

Το κτίριο είναι κατασκευασμένο εξολοκλήρου από οπλισμένο σκυρόδεμα, περίβλημα και εσωτερική διαμερισμάτωση και αποτελεί μία από τις πρώιμες εφαρμογές οπλισμένου σκυροδέματος στην Ελλάδα.  

Σκοπός είναι η ανακατασκευή του κτιρίου, με νέα διαμερισμάτωση και ίδια χρήση ως υδροθεραπευτήριο. Η λύση που προτάθηκε είναι απόλυτα συμβατή με την αρχική κατασκευή και προκειμένου να γίνει η νέα διαμερισμάτωση, δημιουργείται ένας νέος φέρων οργανισμός, πλαισιακός, από οπλισμένο σκυρόδεμα στο εσωτερικό. Αντικαθίστανται οι πλάκες και τα κατακόρυφα στοιχεία και ο νέος φέρων οργανισμός συνδέεται με τον υφιστάμενο εξωτερικό, που διατηρείται, σε έναν νέο απόλυτα αντισεισμικό. Η διάβρωση που έχει υποστεί το εξωτερικό περίβλημα (διάβρωση οπλισμών, επικαλύψεις κ.ά.), οφείλει να επισκευαστεί και να αποκατασταθεί με πολύ σύγχρονα μέσα.

Η αρχιτεκτονική του παλαιού κτιρίου θα διατηρηθεί πλήρως, σε ρυθμό minimal εξωτερικά, συμμετρικό, επιβλητικό, που θυμίζει Bauhaus και εσωτερικά θα επιτευχθεί το αποτέλεσμα της νέας αρχιτεκτονικής λύσης, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για τις σύγχρονες ανάγκες. Οι Η/Μ εγκαταστάσεις θα κατασκευαστούν εξολοκλήρου εκ νέου, ώστε να αξιοποιηθεί πλήρως η θεραπευτική, ιαματική λειτουργία του δομήματος.

Η κατασκευή του κτιρίου δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη.