Γήπεδο ποδοσφαίρου του 1950, σε μία πυκνοκατοικημένη περιοχή του αστικού ιστού της Αθήνας, τη Ριζούπολη,  επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί το 2002 ως προσωρινή έδρα της τότε πρωταθλήτριας ομάδας, του Ολυμπιακού και για το λόγο αυτό κρίθηκε απαραίτητη η ανακαίνιση κι ενίσχυσή του, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, δεδομένης της έναρξης των αγώνων.

Τα προβλήματα του παλαιού αυτού γηπέδου, που έπρεπε να αντιμετωπιστούν, ήταν η διάβρωση του σκελετού οπλισμένου σκυροδέματος, σε πολλά σημεία, η ενανθράκωση και χαμηλή αντοχή του, η αποκάλυψη και οξείδωση του οπλισμού.

Το γήπεδο κτίστηκε κατά φάσεις, με διάφορα υλικά, λιθοδομή, πλινθοδομή, οπλισμένο σκυρόδεμα και όχι απαραίτητα πάντα βάσει μελετών.

Στόχος της ενίσχυσης ήταν η ασφάλεια του δομήματος και η λύση που επελέγη ήταν οι μανδύες εκτοξευόμενου σκυροδέματος επί οπλισμού, τόσο στα κατακόρυφα στοιχεία, όσο και στην κάτω παρειά των πτυχωμάτων των κερκιδοφόρων, που ήταν ολόσωμα κατασκευασμένα πάνω στα πλαίσια και η τοπική αποκατάσταση των σημείων που εμφάνιζαν σημαντικές φθορές, όπως το στηθαίο απόληξης των κερκίδων, οι κλίμακες, οι χώροι κυκλοφορίας κ.λπ.