Τα τελευταία 10 χρόνια έχει επιτευχθεί μεγάλη πρόοδος στην αντισεισμική μηχανική. Έννοιες όπως η πλαστιμότητα, η απόσβεση, η ανελαστική συμπεριφορά, η σεισμική μόνωση έχουν γίνει πλέον κατανοητές στο ευρύ μελετητικό κοινό και εφαρμόζονται σε πλήθος επεμβάσεων ενίσχυσης υπαρχόντων δομημάτων και γενικά βελτίωσης της σεισμικής συμπεριφοράς. Μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη αυτή έπαιξε η σειρά οδηγιών που εξέδωσε η αμερικανική FEMA και κυρίως τα τεύχη 273, 274 και τελευταία το 356 αλλά και το τεύχος 40 του ATC. Στις οδηγίες αυτές περιλαμβάνονται όρια ανελαστικών παραμορφώσεων για κάθε υλικό και δομικό μέλος που χρησιμεύουν για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς. Ο υπολογισμός των ανελαστικών παραμορφώσεων μπορεί να γίνει προσεγγιστικά με τη μέθοδο Push Over, δηλαδή με επιβολή μιας στατικής οριζόντιας φόρτισης, σταδιακά αυξανόμενης μέχρι τη μέγιστη πιθανή μετακίνηση που θα εμφανιστεί στο εν λόγω σύστημα για ένα δεδομένο φάσμα σεισμού. Η μέθοδος αυτή αναφέρεται και στις πρόσφατες ‘’Συστάσεις για προσεισμικές και μετασεισμικές επεμβάσεις σε κτίρια’’, χωρίς όμως να διευκρινίζεται ο τρόπος εφαρμογής της σε προβλήματα της πράξης.